Nie wiem, czy jestem już za stary, czy jeszcze za młody, ale odkryłem, że nie ma we mnie tęsknoty za przeszłością, za młodością i za tym, co się dobrego kiedyś wydarzyło. Nie wiem dlaczego; może dlatego, że nie jestem sentymentalny, a może dlatego, że wzrasta we mnie tęsknota za tym, co Bóg przygotował, a może to po prostu niezadowolenie z tego, co jest, albo wszystkie te rzeczy razem. Nie jestem też typem marzyciela, oderwanego od rzeczywistości, więc to też nie jest jakaś ucieczka w świat fikcji i marzeń. Przeżywałem taki stan może 2-3 razy i za każdym razem następowała w moim życiu bardzo poważna i radykalna zmiana.

Podobnie czuję się teraz. Wszystko we mnie woła, że coś się zmieni, że przychodzi coś nowego i wielkiego.

Czy można tęsknić za czymś, co ma się wydarzyć? Mam nadzieję, że tak…