Królestwo Boże można porównać do budowli wypełniającej każdą przestrzeń, do której sięga władza Boga. Czy zastanawiałeś(aś) się kiedyś, co stanowi konstrukcję, strukturę tego Królestwa? Czy jest nią Prawo, doktryny, teologie, czy coś podobnego? Nie. Olśniło mnie właśnie, że jest nią człowiek. Oczywiście, że Jezus jest fundamentem i kamieniem węgielnym tej budowli, ale materiałem, którego On używa do zbudowania ścian, filarów, i innych elementów są ludzie.

Księga Objawienia 3:12 mówi: „Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.”

Ten werset mówi właśnie o tym, że ci, którzy doszli do końca drogi powołania, stali się zwycięzcami, z których Jezus uczyni filary świątyni Boga. Z oczywistych powodów nie wyjdą już na zewnątrz, bo filarów nie da się usunąć z budowli i przenieść je w inne miejsce (na zewnątrz).

Czemu o tym piszę? Ano, żeby sobie uświadomić, że plan Boga wobec nas jest poważny i dlatego również i praca nad nami jest poważna. Filar, czy jakikolwiek inny element konstrukcji musi być odpowiednio przygotowany, aby budowla nie przypominała sterty gruzu, która powstaje np. po trzęsieniu ziemi. A więc ten materiał musi być odpowiedniej jakości i formy. Dlatego przechodzimy zarówno proces „uszlachetniania” (oczyszczanie, utwardzanie) jak i kształtowania (dopasowywania do miejsca naszego wiecznego przeznaczenia).

Materiał ludzkiego serca – bo o nim tu głównie mowa – jest niewdzięcznym materiałem; albo zbyt kruchy, albo zbyt miękki, albo zbyt zanieczyszczony, albo dziurawy itd. A czasu na doprowadzenie go do ostatecznej jakości i formy jest bardzo mało – tylko kilkadziesiąt lat. A jak ten materiał w dodatku nie chce się poddać Mistrzowi?

Piszę o tym, ponieważ uświadomiłem sobie wielką łaskę, jaką nas obdarzył Bóg, umieszczając nas w swoim planie budowli, która przetrwa wieczność. Król Nabuchodonozor zobaczył w jednym ze swoich snów kamień (Jezus), który odrywa się od góry, uderza w stopy posągu (obraz wszystkich ziemskich królestw), niszczy go całkowicie, po czym sam rozrasta się w wielką górę, która wypełnia całą ziemię. Ta wielka góra to właśnie budowla Królestwa Bożego, której elementami są ci, którzy należą do Boga i pozwolili się przez Niego ukształtować. Oczywiście, że sam Jezus też „wzrośnie”, stając się królem nad całą ziemią, ale Królestwo nie składa się wyłącznie z Króla, chociaż bez niego nie istnieje w ogóle.

Teraz trwa wielka praca przygotowywania „materiału” królestwa. Powtórne przyjście Jezusa będzie tym momentem uderzenia kamienia w stopy ziemskich królestw, ale zaraz potem nastąpi błyskawiczny wzrost Bożego Królestwa. Wtedy nie będzie już czasu na przygotowanie – elementy konstrukcji muszą być już gotowe.

Czy wiesz, że jesteś dzisiaj w trakcie przygotowywania? Nikt z nas nie będzie doskonały, zanim nie ukaże się nasz Wielki Architekt, ale musimy uwierzyć, że „Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa” (Flp 1:6). To dzieło zostanie sprawdzone w „rozpalonym piecu” dnia przyjścia Jezusa – wtedy się okaże czym jesteśmy i jakie jest nasze wieczne przeznaczenie (mówię tu o naszym miejscu w Królestwie – bo wszyscy jesteśmy powołani do Bożej chwały).

Dlatego poddajmy się naszemu Panu we wszystkim, bo On ma dla nas dobry plan. A jeśli poddajesz mu się we wszystkim, to nie wolno ci kwestionować swojej wartości. Izajasz mówi, że biada temu, kto się spiera ze swoim twórcą:

Izajasza 45:9  „Biada temu, kto spiera się ze swoim twórcą, dzbanowi spomiędzy dzbanów glinianych! Czyż powie glina temu, co ją kształtuje: Co robisz? albowiem jego dzieło powie mu: Niezdara!

Kiedy mówisz o sobie „niezdara” uważaj, bo tak naprawdę wypowiadasz się na temat Tego, kto kształtuje cię swoimi rękami. Pamiętaj, to dzieło nie jest jeszcze ukończone, ale to nie znaczy, że jest bezwartościowe! Glina, zanim stanie się pięknym naczyniem przechodzi przez proces oczyszczania, zmiękczania i kształtowania. Przez długi czas przypomina zwykłe błoto i tylko garncarz potrafi zobaczyć w niej wartość przyszłego dzieła sztuki, lub użytecznego przedmiotu. Kształtowanie też jest procesem – czasem trzeba niedokończone naczynie rozbić i kształtować od nowa. Wypalanie, czyli utrwalanie ostatecznego kształtu jest ostatnim etapem – po nim już nie da się nic zmienić. Podobnie można prześledzić przygotowywanie innych elementów stalowych, kamiennych, szklanych itd.

Pamiętaj kim (czym) jesteś w rękach Boga, pamiętaj o tym, kto ma wobec ciebie plan i kto cię kształtuje i nie unoś się pychą wobec swojego twórcy mówiąc: Ja się nie nadaję.