Wierzę, że są nad wierzącymi dokonuje się już teraz w tym życiu. Jest to sąd, który określa czy będziemy zbawieni, a więc czy będziemy mieli życie i zmartwychwstałe ciała. Wierzę, że każde słowo Jezusa jest prawdą, a więc i to, które mówi o osądzie nad nami. Przypomnijmy te wersety:
Jana 3:18-19 „Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki.”
Jana 5:24 „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.”
Wynika z tego jednoznacznie, że ten, kto uwierzył w słowo Jezusa i przyjął Go jako Mesjasza, dokonał sądu nad sobą, który uratował mu życie. Kto nie przyjął Jezusa, skazał się na śmierć.
Co jednak dzieje się dalej, po tym, jak Jezus zasiądzie na swoim tronie? Mt 25 opisuje jakiś rodzaj sądu i Obj 20:11-15 również przedstawia scenerię sali sądowej? Czy są to dwa sądy, czy jeden, opisany w różny sposób? Kto będzie w tym czasie sądzony i na jakiej podstawie?
Wierzę, że powyższe fragmenty opisują dwa sądy, które będą w różnym czasie i będą dotyczyły różnych ludzi i chociaż obydwa będą związane z Bożą sprawiedliwością, to jednak będą rozstrzygały w różnych sprawach w oparciu o różne kryteria.
I sąd – Jezus sądzi wierzących i narody
Jestem przekonany, że ten sąd dokona się zaraz po wejściu Jezusa do Jerozolimy, czyli w czasie Jego powtórnego przyjścia i będzie dotyczył wierzących i narodów (w tym szczególnie przywódców narodów).
– Sąd nad wierzącymi
„Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre, czy złe.” (2Kor 5,10)
Ten sąd nie będzie decydował, czy jesteśmy zbawieni, czy nie „albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was” (Ef 2:8-9).
Nie jesteśmy zbawieni za uczynki, ale do ich spełniania (Ef 2:9-10). Sąd Chrystusowy jest wobec tego miejscem, gdzie my, chrześcijanie, zostaniemy rozliczeni z uczynków, których dokonaliśmy od momentu nawrócenia się do Chrystusa.
Bardzo wyraźnie mówi tym 1Kor 3:12-15:
„I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy, tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień (Pański); okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień.”
Ci wierzący, którzy budują na fundamencie Jezusa ze szlachetnych materiałów (wypełniają wolę Bożą) oprócz życia wiecznego otrzymają nagrodę; ci, którzy budują z byle czego (wypełniają własną wolę) nie utracą wprawdzie zbawienia, ale poniosą szkodę, to znaczy nie otrzymają przeznaczonej dla nich nagrody. A więc ten sąd Chrystusa w odniesieniu do wierzących będzie rozstrzygał co do nagrody, a nie zbawienia.
Aspekt nagród, przeznaczonych dla wierzących jest bardzo mocno widoczny w Bożym Słowie. Autor Listu do Hebrajczyków przedstawia nagrodę jako istotny składnik wiary:
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” (Hbr 11:6)
Gdy staniemy przed Nim, otrzymamy nagrodę ostateczną (Iz 40:10; 62:11; Mt 16:27; Obj 22:12; 1Kor 3:10-15; Łk 6:35; Mt 5:11-12; 10:42; Kol 3:23-24; 1Tm 6:17-19).
Ani przez moment Paweł nie odczuwał lęku, że może utracić zbawienie; bał się raczej, że utraci nagrodę za gorliwość i wierne posłuszeństwo Chrystusowi.
„…zmierzam do celu, do nagrody w górze, do której zostałem powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie.” (Flp 3:14)
„Trzymaj, co masz, aby nikt nie wziął korony twojej” (Obj 3:11)
„Miejcie się na baczności, abyście nie utracili tego, nad czym pracowaliście, lecz abyście pełną zapłatę otrzymali.” (2J 8 )
– Sąd nad narodami
Kiedy Jezus przyjdzie w chwale, ustanowi swój Tron Chwały, aby osądzić wszystkie ziemskie narody.
„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale… wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody…” (Mt 25:31-32)
„Wtedy Piotr rzekł do Niego: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy? Jezus zaś rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy.” (Mt 19:27-29)
Jezus ustanowi swój ziemski Tron chwały w Jerozolimie, aby osądzić wszystkie narody ziemi. Tron Jezusa widać wyraźnie w millenijnym Jeruzalem i będzie ona nazwana Tronem Boga.
„W tamtych czasach Jerozolima będzie się nazywała Tronem Pana. Zgromadzą się w niej wszystkie narody w imię Pana.” (Jr 3:17)
Fragmenty te wyraźnie pokazują ten aspekt sądu Jezusa, w którym osądzone zostaną narody i ich przywódcy. Część z nich (przywódców) zostanie odrzuconych i zastąpionych nowymi, pozostali uznają władzę Jezusa i w ten sposób wszystkie narody będą poddane Bogu.
Wierzę, że ten sąd Jezusa będzie się odbywał z naszym pełnym zaangażowaniem i o tym właśnie mówią następujące wersety:
1Kor 6:2-3 „Czy nie wiecie, że święci będą sędziami tego świata? A jeśli świat będzie przez was sądzony, to czyż nie jesteście godni wyrokować w tak błahych sprawach? Czyż nie wiecie, że będziemy sądzili także aniołów? O ileż przeto więcej sprawy doczesne!”
Tak więc wierzę, że jesteśmy przygotowywani do sądzenia, a nie wyznaczeni do tego już teraz. To duża różnica. Jezus upomina się o to, że jeśli już mamy sądzić, to nasz sąd ma być sprawiedliwy, i nie możemy sądzić z pozorów. Nie wiem, czy jesteśmy w stanie w obecnym wieku wydawać sprawiedliwe sądy – do tego potrzebny jest większy wgląd i wyższy poziom świętości, pokory i bojaźni. Może ktoś osiągnął już te poziomy, ale ja na dzień dzisiejszy nie jestem w tym miejscu, więc staram się być bardzo ostrożny w sądzeniu.
II sąd – sąd ostateczny, w którym Bóg osądzi wszystkich, którzy do tej pory nie zostali osądzeni (żywych i umarłych).
Objawienie 20:11-15 „Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. I ujrzałem umarłych – wielkich i małych – stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga – jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.”
Sąd ten odbędzie się po 1000-letnim Królestwie Jezusa na ziemi. Nie widzę w Biblii naszego udziału w sądzie ostatecznym, więc zakładam, że sam Bóg go dokona.
Cdn.
