Niezadowolenie staje się powoli (a może szybko) stylem życia – taką modą, również w chrześcijaństwie. To taka postawa, jestem niezadowolony z tego co jest i chciałbym, żeby było inaczej. Jak? No lepiej. A konkretnie? Nie wiem.

Niezadowolenie jest rodzajem głodu, który zsyła Pan, aby nas pobudzić do szukania pożywienia. Głód jest silną motywacją – najsilniejszą, kiedy brakuje miłości (bo to ona jest absolutnie najsilniejsza). Kiedy brakuje nam pasji, pierwszej miłości, ognia (to wszystko oznacza to samo) pojawia się głód (chwała Bogu, że chociaż on się pojawia), który wysyła sygnał: Szukaj pożywienia! Zrób coś, bo umrzesz! (Mówiąc zrób coś, mam tu na myśli to, że właśnie często oznacza to, nie rób nic, tylko trwaj w oczekiwaniu na Pana.)

Samo niezadowolenie nie doprowadza do rozwiązania i przełomu, ono jest jedynie sygnałem dla całego mnie, że muszę zrobić krok. Kiedy niezadowolenie jest pozostawione samo sobie przez dłuższy czas, przeradza się w zniechęcenie lub frustrację. Te z kolei zmierzają do apatii, niewiary lub buntu. To jest droga do śmierci.

Ale jest też inna droga, do życia. Zrób krok, podejmij wysiłek, nawet jeśli masz być w tym pierwszy. Może to właśnie tobie Bóg daje szansę, aby pociągnąć innych, pokazać im co można zrobić, aby sprowadzić Bożą obecność.

Niezadowolenie patrzy na innych i mówi: No, kiedy oni wreszcie poczują to, co ja czuję i zrobią coś! Hej, nie daj się złapać w tę pułapkę. Niezadowolenie z siebie w subtelny sposób przenosi się na innych – bardzo szybko. Skąd się bierze tyle rozwodów, rozłamów i innych problemów w dziedzinie relacji? Z niezadowolenia.

Jeśli jesteś w miejscu niezadowolenia, to na samym początku musisz odpowiedzieć sobie na pytanie: Czego tak naprawdę chcę? A potem zrób krok, podejmij wysiłek. Jeśli Bóg pobudza cię do modlitwy, módl się, a nie czekaj aż wszyscy inni wokół zaczną się tak modlić, jak tobie się wydaje, że powinni. Może to ty jesteś liderem przyszłego przebudzenia? Czy chcesz, żeby niezadowolenie zamknęło cię w więzieniu jałowości.

Ostatecznie każdy z nas odpowiada przed Bogiem za siebie, tym bardziej, jeśli Bóg daje ci objawienie Jego woli. Po prostu wykonaj je i nie bądź niezadowolony z innych. Bądź wdzięczny! Wdzięczność jest lekarstwem. Za co wdzięczny? Za twoje powołanie, przeznaczenie i za milion innych rzeczy.

Łatwo jest być niezadowolonym, to niewiele kosztuje, właściwie, to dostajesz je za darmo. Za Bożą obecność i za zmianę rzeczywistości trzeba zapłacić wielką cenę.

Masz wielkie niezadowolenie w sobie? Podejmij wielkie wyzwanie – módl się, pość, szukaj rozwiązania, ale nie szukaj przyczyny wokół siebie – ona zawsze jest w tobie.

Ostatnie doniesienia z Izraela podają, że Izrael nie zgadza się na propozycję powrotu do granic z roku 1967. I nie dziwię się, to by oznaczało zgodę na poważne osłabienie zdolności obronnych kraju. W internecie można znaleźć wiele artykułów, map i opracowań na ten temat. Jednak każdy, kto śledzi najnowszą historię Izraela wie, że jest to problem poważniejszy niż tylko kwestia spornego terytorium – to kwestia istnienia państwa Izraela. Oddanie strefy Gazy miało być wielkim krokiem do pokoju między Izraelem i AP (Autonomia Palestyńska). Nic takie go się nie stało, wręcz przeciwnie, strefa Gazy stała się siedzibą wrogiego Hamasu. Dzisiaj podnoszą się głosy, aby Izrael oddał cały Zachodni Brzeg, aby mogło powstać niezależne państwo palestyńskie. Oddanie całego Zachodniego Brzegu i powrót do granic z 1967 roku oznaczałoby:

– zrezygnowanie z granicy na rzece Jordan i Morzu Martwym (jest to naturalna granica; rzeka, morze i wysokie zbocza gór), a więc osłabienie obronności Izraela;
– przecięcie głównych dróg północ-południe;
– połączenie AP ze wschodem (kraje arabskie);
– i chyba największe pytanie: Co z Jerozolimą? Przed 1967 rokiem zdecydowana większość Jerozolimy nie należała do Izraela. A więc teoretycznie Izrael musiałby się wycofać również ze stolicy i starego miasta.

Oddanie terytoriów zajętych w 1967 r. oznaczałoby również wycofanie się ze wzgórz Golan i przekazanie ich z powrotem Syrii. Co to oznacza? Przed ’67 rokiem z tych wzgórz nieustannie trwał ostrzał osiedli żydowskich na północy Izraela. Gdyby nastąpił powrót do tamtej sytuacji, życie na północy Izraela stałoby się trudne, a może nawet niemożliwe.

Smutne jest to, że dyplomacja europejska i rosyjska natychmiast poparła plan Obamy. Oznacza to, że Izrael został faktycznie osamotniony. Przed ’67 rokiem USA stały twardo po stronie Izraela, dzisiaj po stronie Izraela nie staje oficjalnie nikt. I problem nie polega na tym, że chodzi o pokój na Bliskim Wschodzie – problemem jest nadal istnienie Izraela. Oddanie Zachodniego Brzegu i utworzenie niezależnego państwa palestyńskiego nie zaprowadzi pokoju w regionie, tak, jak nie zapewniło, go oddanie Strefy Gazy, wręcz przeciwnie wojna o istnienie Izraela wejdzie w nowy wymiar, a terroryzm islamski zyska nową, bezpieczną przestrzeń i to na życzenie Zachodu.

Módlmy się o pokój dla Jeruzalem.

Dlaczego zaczynam pisać na temat pieniędzy? Nie dlatego, że jest to mój ulubiony temat, ani nie dlatego, że jestem w tej dziedzinie ekspertem (zarówno w aspekcie pomnażania jak i wydawania). Sprawa jest prosta. Bóg upomina się, aby wierzący uporządkowali kilka rzeczy w swoim życiu, a jedną z nich są pieniądze.

Pod koniec ub. roku Bóg pokazał nam wyraźnie dwie dziedziny, w których musimy zrobić porządek i podnieść ich standard.
1. Przebaczenie
2. Finanse (dawanie)

Na temat przebaczenia pisałem trochę więcej, na temat finansów jeszcze nie. No i przyszedł czas, żeby się za niego wziąć. Bardzo bym chciał, żeby to, co będę pisał było praktyczne najbardziej jak tylko można. A cel, jaki mi przyświeca jest jeden:

WOLNOŚĆ WIERZĄCYCH OD DŁUGÓW I POMNAŻANIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA, KTÓRE BÓG POWIERZYŁ W NASZE RĘCE.

W temacie tym nie chodzi wyłączenie o same pieniądze, ale o szerszą dziedzinę, która już jest ideologią, a nawet religią – nazywa się ona MATERIALIZM.

Materializm to religia, która angażuje czas, wysiłek, serce, umysł i ducha. To bożek, któremu wielu się kłania do samej ziemi, przed którym wielu drży ze strachu i któremu wielu oddaje uwielbienie szczególnie w każdą niedzielę (jeśli masz czasem wrażenie, że w twoim kościele jest za długie nabożeństwo, to idź w niedzielę do galerii handlowej i zobacz jak długo tam trwają „nabożeństwa”).

Materializm to jeden z ważniejszych znaków końca czasów. Jest to trend, który w ostatnim pokoleniu zmienił całkowicie myślenie  i styl życia ludzi. Zwróć uwagę na następujące wersety:

Łukasza 17:26-28 „Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego: jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali.”

Co działo się za dni Noego? Jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali. Co złego jest w tych czynnościach? W każdej oddzielnie nic, ale kiedy cała uwaga człowieka skupiona jest tylko na nich, to właśnie jest to materializm. Materializm w obecnym pokoleniu nie narasta – on galopuje pochłaniając pokolenie głównie młodych ludzi.

Jaka jest Boża odpowiedź na ten problem? O tym porozmawiamy w następnych wpisach :-).

cdn.

„Kto zgrzeszył, ten musi umrzeć.” (Ez 18:4b)

Jak myślicie, co oznaczają powyższe słowa? Bo ja myślę, że ten, kto grzeszy – umrze. Chyba, że znajdziemy Boże miłosierdzie w pokucie i wyznawaniu grzechów.

Nasza pokuta i szukanie Boga nie jest łaską okazaną Bogu – to Boże miłosierdzie i przebaczenie są łaską okazaną człowiekowi.