Proste prawdy są zazwyczaj zaskakujące. Ale żeby je pojąć, to trzeba czasem wyrżnąć nosem o ścianę. Kiedyś każde dziecko przekona się, że rodzice nie byli mu nic winni – ale to chyba dopiero wtedy dociera, kiedy ma się własne dzieci. Gdyby nie miłość, to wszystko się wali i nie ma sensu.

No cóż, gdybym to ja był autorem Biblii, to zarzut/pytanie byłoby uzasadnione, ale w tej sytuacji, to chyba powinieneś skierować je gdzie indziej.
Prawo grzechu i śmierci istnieje nadal i jeśli nie przyjmiemy Bożej łaski przebaczenia, to żadne ckliwe argumenty, że przecież ojciec nie posłałby swoich dzieci do piekła nie mają racji bytu. Bóg zrobił wszystko, co powinien zrobić, a nawet więcej. To właśnie On posłał swojego syna na śmierć za nas – grzeszników. A teraz wybór należy do nas. Jeśli chcemy nadal żyć w grzechu, jakby się nic nie stało, to jest nasz wybór.

Jeśli argumentacja wykracza poza Biblię, to ja w takie rozważania wchodzę niechętnie. Kto jak kto, ale ty powinieneś wiedzieć, że Boże Słowo jest fundamentem prawdy. Subtelna aluzja, że jestem Faryzeuszem, który ponad wszystko wynosi literę prawa jest przykra. Można się ze słowem nie zgadzać, ale nie można go pomijać. Jezus nie czuł się lepiej w towarzystwie celników i prostytutek – On poszedł do nich, aby im ogłosić ewangelię, a nie przyjąć ich styl życia. On się czuł lepiej w towarzystwie swoich uczniów, którzy przyjmowali słowo i zapłacili za nie cenę krwi. I ci uczniowie potwierdzili Jego słowo, że „zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 6:23). Powoływanie się na Biblię i nauczanie apostołów nie jest faryzeizmem. Niebezpieczne natomiast jest odchodzenie od prawdy Bożego Słowa. Tak, chcę być bardziej święty niż sam papież! I to nie faryzeizm, tylko wypełnianie podstawowego nakazu Boga: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1P 1:16).