To temat, który w ostatnim tygodniu w sposób szczególny pokazuje mi Bóg, dlatego chcę napisać o tym trochę więcej. Bo to niby takie proste, a jednak w praktyce bywa różnie. Dlatego proponuję, żeby zrobić sobie krótki test zadając kilka podstawowych pytań:

-Co czuję, kiedy myślę o tym, że Jezus miałby prowadzić mnie w moim życiu?
-Czy jestem wdzięczny za to, że nie muszę już szukać drogi, prawdy i życia i że znalazłem perłę, za którą bez żalu jestem gotowy oddać całe moje stare życie?
-Czy mam głębokie przekonanie w sercu, że znalazłem to, czego pragnie moje serce?
-Jakie reakcje powstają w moim sercu, kiedy pomyślę, że spędzę z Jezusem całą wieczność?
-Co czuję, kiedy pomyślę, że On będzie rządził na zawsze, a ja będę jego poddanym i w jego imieniu sprawował władzę (to znaczy przed Nim rozliczał się ze swojego rządzenia)?

To tylko kilka prostych pytań, ale szczere odpowiedzi mogą wydobyć z nas szczerą miłość i tęsknotę do Jezusa, albo religijność i obawę przed Nim.
Religijność oznacza w tym kontekście, taki sposób myślenia, gdzie zastanawiam się, co mogę zrobić dla Jezusa. Z czasem takie myślenie doprowadza nas do tego, że to my obdarzamy Boga łaską, a nie On nas – bo przecież On potrzebuje naszych modlitw, uwielbienia, przychodzenia na spotkania, dziesięcin, przestrzegania przykazań itd. Takie myślenie jest totalnie sprzeczne z rzeczywistością żywej relacji do Jezusa, a nawet z oczywistymi biblijnymi faktami – to my potrzebujemy łaski i On nam ją daje; bez niej życie człowieka byłoby pogrążone w ciemności śmierci i beznadziei.

Bóg często porównuje swoją miłość do ludzi do miłości oblubieńczej i małżeńskiej. Pomyśl przez chwilę, czy chciałbyś małżeństwa w którym żona cię nie kocha, ale chce z tobą mieszkać, ponieważ zabezpieczasz jej utrzymanie? Tak czasem wygląda życie chrześcijan z Bogiem. Nie chcą odejść, ponieważ wiedzą, że tu jest łaska zbawienia i błogosławieństwo, ale nie chcą też dać swojego serca, bo za bardzo kochają swoje myśli, plany, lęki, słabości…

Dobrowolne poddanie się Jezusowi oznacza radość i ekscytację na myśl, że On może mnie poprowadzić, że mogę oddać mu swoje plany i obawy, że kiedy pomyślę o jego panowaniu, spływa na mnie błogi pokój i odpoczynek.

Jest też inny wymiar dobrowolnego poddania się Jezusowi, który widać wyraźnie w listach do 7 kościołów w Obj 2-3. Myślę, że nie trzeba tu nikogo przekonywać, że te kościoły i słowo do nich skierowane możemy odnieść do nas, dzisiaj. W tych listach, oprócz słów zachęty i korekty, Jezus daje obietnice dla tych, którzy wytrwają do końca jako zwycięzcy. Tych obietnic jest wiele, przynajmniej 22 i stanowią wielki zastrzyk motywacji do tego by wystartować w „biegu wiary i zwyciężyć go”. Te obietnice są wspaniałe, przeczytaj tę listę i pomyśl, że to wszystko może być dla ciebie:

owoce z drzewa życia, rosnącego w środku Raju (2:7);
korona życia (2:10);
zachowanie od drugiej śmierci (2:11);
jedzenie ukrytej manny (2:17);
biały kamień (2:17);
nowe imię napisane na tym kamieniu (2:17);
władza nad narodami (2:26);
przyjęcie gwiazdy porannej (2:28);
białe szaty (3:5);
imię, które nie będzie usunięte z Księgi Życia (3:5);
wyznanie imienia wierzącego przed Ojcem i aniołami (3:5);
poddanie prześladowców pod ich stopy (3:9);
poznanie przez prześladowców miłości Jezusa wobec tych, których oni prześladowali (3:9);
uczynienie z wierzących filarów w Bożej świątyni (3:12);
wypisanie na tych filarach imienia Boga, imienia Nowego Jeruzalem oraz nowego imienia Jezus (3:12);
złoto w celu uczynienia bogatym (3:18);
białe szaty (3:18);
namaszczenie oczu, aby widzieć więcej (3:18);
wspólne jedzenie z Jezusem (3:20);
zasiadanie na Jego tronie (3:21).

A kim jest w tym kontekście zwycięzca? To ten, który wytrwał do końca w tym, czasami bolesnym, procesie zmian i korekty; to ten, kto zrozumiał, że Jezus, który przechadza się pośród kościołów nie przychodzi z narzekaniem, krytyką i niezadowoleniem, ale z miłością i pasją, która doprowadzi nas do pełni naszego przeznaczenia. On pragnie dać nam wszystkie te nagrody, ale jeszcze bardziej pragnie, abyśmy w głębi serca, dobrowolnie odpowiedzieli mu: Tak, to czego pragnie moje serce, to twoje prowadzenie, korekta, łaska – po prostu Twoja Obecność, Panie.