Dzięki za ciekawy komentarz. Tak, Mojżesz i Estera wstawiali się za swój naród, ponieważ był on w czasie poważnego kryzysu i trudno oczekiwać, aby równocześnie modlili się o błogosławieństwo dla innych narodów. Zresztą, szczerze mówiąc to Biblia, szczególnie tzw. Stary Testament jest bardzo „izraelocentryczna” i autorzy niewiele miejsca poświęcają innym narodom. Jednak, jeśli uważnie przyjrzymy się niektórym fragmentom, to widać w nich troskę Boga i Jego proroków o inne narody, np. modlitwa Salomona na poświęcenie świątyni; to ciekawe wersety, które ukazują, rzadką w tamtym czasie, troskę o inne narody (zob. 1Krl 8:41-43). Podobnie jest z obietnicami dla tych, którzy będą przestrzegali szabatu.
A czy Polska jest szczególnym narodem? Problem polega na tym, że nie ma o niej wzmianki w Biblii :-), a więc z całą pewnością (z taka biblijną pewnością) nie wiemy tego. Jednak uważam, że tak, jak każdy człowiek ma swoje powołanie do wypełnienia, tak i narody mają swoje własne powołania i zadania dane im od Boga. Wielu proroków (współczesnych) wypowiadało się w sprawie powołania Polski. Oczywiście, można nie uznawać takiego słowa i tu każdy musi działać według swojej wiary. Idea „Mesjasza narodów” została podniesiona chyba najbardziej w czasach Romantyzmu – wtedy było to mistyczne przesłanie, budzące wiarę i nadzieję. Obecnie wiele z tego przesłania zostało utracone przez ośmieszanie, humanizm, materializm i wszystkie inne problemy naszego wieku. To powołanie Polski nie wyklucza innych narodów, ale też nie powinniśmy go lekceważyć. Polska ma swoje powołanie – również wobec Izraela i musimy je odkrywać tak samo, jak swoje osobiste powołanie.
Czy chrześcijanie powinni czy nie przejmować władzę? A dlaczego nie? Ziemia jest naszym dziedzictwem i pełnia Bożego Królestwa objawi się na ziemi (tak jak jest w niebie). Piszę to trochę prowokacyjnie. Przejmowanie władzy rozumiem jako duchową wojnę, która przygotuje drogę dla Pana. Chrześcijanie nie mogą być pasywnie w czasie, kiedy na świecie wzrasta zło i wszystko zmierza do końca czasów. Musimy jednak rozeznać gdzie toczy się wojna i jakimi sposobami mamy ją toczyć. Modlitwa o prawe rządy to właśnie „przejmowanie władzy” na ziemi. Nie oznacza to według mnie „rządów talibanu” – to znaczy, że nie koniecznie władzę muszą sprawować duchowni, ale biblijny wzór jest taki, że to prorocy Boży ustanawiali i namaszczali królów. Czy nie można dzisiaj z tego wzoru korzystać? Uważam, że można i trzeba.
I tak na zakończenie; granica między interpretacją i nadinterpretacją jest naprawdę względna i delikatna, dlatego też byłbym bardzo ostrożny we wskazywaniu w tej dziedzinie błędów. Nie znaczy to, że mamy tego w ogóle nie robić, ale według mnie najlepszym sposobem jest dzielenie się i pokazywanie swojego zrozumienia bez oskarżania, ale z uznawaniem jedni drugich za wyżej stojących. Wtedy będziemy mogli poskładać te perspektywy razem i może niekoniecznie się ze wszystkim zgodzimy, ale zobaczymy, że jest coś więcej niż moje własne zdanie. Mówię to również do siebie, żeby wszystko było jasne.
Pozdrawiam

To, co pisze Izajasz to fakt, nie będziemy z nim dyskutować, ale sens tego słowa według mnie jest taki, że nie chodzi o to, żeby pokazać, że narody i człowiek są niczym dla Boga, ale chodzi o pokazanie Bożej potęgi wobec człowieka i narodów. Sens całego objawienia jest taki, że mimo tego, że Bóg jest tak potężny i suwerenny, wyszedł do człowieka z miłością, aż do śmierci, troszczy się o niego, a narody są po prostu „ludzkimi rodzinami”, którymi Bóg kieruje, które powołuje, wychowuje, kocha i troszczy się. Psalm 8 wyraża właśnie tę myśl.
„…czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy.”
Człowiek musi mieć tę świadomość, że jest „niczym” (dotyczy to również narodów), a mimo to, dzięki Bożej łasce jesteśmy obdarzeni chwałą, czcią i władzą (dotyczy to również narodów).